اجزای اصلی یک سیستم هیدرولیک پایه عبارتند از: پمپ، شیر و سیلندر هیدرولیک. پمپ مقدار کمی از توان مکانیکی را به توان هیدرولیک تبدیل می‌کند، شیر جریان روغن هیدرولیک را پایش می‌کند و سیلندر هیدرولیک توان هیرولیک را به مقدار بزرگی از توان مکانیکی تبدیل می‌کند. گرمایش سیال هیدرولیک حین کار توسط ناکارآمدی‌ها رخ می‌دهد. ناکارآمدی‌ها منجر به اتلاف توان ورودی و تبدیل آن به حرارت می‌شود. بار گرمایی یک سیستم هیدرولیک برابر با کل اتلاف توان از طریق ناکارآمدی‌ها می‌باشد. اگر کل اتلاف توان ورودی به حرارت بزرگ‌تر از گرمای از دست رفته باشد، سیستم هیدرولیک در نهایت بیش از حد گرم خواهد شد. ظرفیت خنک‌کاری نصب شده وابسته به نوع سیستم هیدرولیک معمولاً بین 25 تا 40 درصد توان ورودی می‌باشد. دمای سیال هیدرولیک نباید از 82°C بیش‌تر شود. در دماهای بالاتر، سیال ممکن است شروع به تخریب شدن کند، و گران‌روی برای روان‌کاری قابل اطمینان پمپ و اجزای موتور بسیار پایین بیاید. بسیار مهم است که سیال تمیز بماند، پایین‌تر از 82°C بماند، و حاوی آب نباشد (کم‌تر از 150 ppm) تا عمر طولانی روغن تضمین شود.
نکات مهم:
• دمای کاری در اکثر کاربردهای صنعتی حدود 60°C می‌باشد.
• در دماهای کاری بالاتر از 85°C فرایند اکسیداسیون تسریع می‌شود.
• پایداری اکسیداسیون واکنشی شیمیایی است که با ترکیبی از روغن و اکسیژن رخ می‌دهد.
• هر 10°C افزایش دما بالاتر از 60°C، آهنگ اکسیداسیون را دو برابر می‌کند و عمر روغن را نصف می‌کند.